BLOG door Marike Smilde |

Je hebt een vol leven.
Een uitdagende baan.
Vriendinnen.
Je familie.
Er is je geliefde met wie je graag tijd doorbrengt.
En er zijn de kinderen: de jouwe en de zijne. Het liefst ga je straks ook weer uit, naar musea, een concert of de schouwburg.
En natuurlijk sporten.
Je bent een veelkleurig mens.

We leven ons leven als een timmerman/timmervrouw.
We pakken een beitel om ons leven vorm te geven.
Vanuit het geloof dat we uit het hout een mooie kast kunnen maken vanaf de duidelijke werkbeschrijving.
Alle activiteiten worden bewerkt en geschaafd totdat ze samen ons gewenste leven vormen.
We plannen en we organiseren, totdat alles past.
Het is aan ons om succesvol te zijn.

Maar er gaat altijd iets mis.
Het geloof van de timmerman in maakbaarheid helpt ons niet.
Zo lekker loopt het thuis niet altijd.
Op het werk gaat het ook anders dan je wilt.
Een van je vriendinnen is ernstig ziek.
Je ouders gaan kwakkelen.
Je worstelt met je verschillende verantwoordelijkheden.

Dan liever de benadering van de tuinier.
Die denkt niet dat zij zelf verantwoordelijk is voor het in bloei komen van de hortensia’s.
Zij voelt zich niet tekort schieten als door de regen de olijfboom geen nieuwe blaadjes vormt.
Als tuinier mesten we, halen we onkruid weg, geven we water en snoeien we.
Een plantje dat opkomt, geven we ruimte; bevalt het ons dat laten we het staan, gaat het woekeren dan halen we het weg.

Kortom we scheppen de condities waar de tuin zichzelf kan ontwikkelen en bloeien.
Waar plek is voor bloemen, insecten, vogels en vlinders.
En waarvan we in onze stoel lekker kunnen genieten.

Wat houdt ons eigenlijk tegen om zo te leven?
Ons gevoel dat we dan tekortschieten?
Niet willen falen?
Angst voor controleverlies?
Schaamte dat we niet goed genoeg zijn?

Laten we terugkeren naar wie we echt zijn.
We zijn compassievol naar onszelf.
Omdat we onvolmaakte vrouwen zijn.
Het wezenlijk waard om zorg voor te hebben.
We hoeven niet altijd succes te hebben.
Of speciaal of bovengemiddeld te zijn.

Wat we nodig hebben?
Onszelf omhelzen:
Dat verwarde, worstelende ‘werk in uitvoering’ dat we zijn.

Wat een ruimte, rust en ontspanning!

Noten:

  1. Ik heb de metafoor van de tuinier en de timmerman ontleend aan de Amerikaanse psycholoog Alison Gopnik. Zij gebruikt dit beeld in haar boek over opvoeding van kinderen
  2. De laatste alinea’s zijn grotendeels ontleend aan Kristin Neff, onderzoeker en trainer zelfcompassie, zie ook de foto

www.stiefmanagement.nl

Gerelateerde artikelen