BLOG door Marike Smilde |
De meeste stiefmoeder zijn fixers.
Er is een probleem en hoe kunnen we dat oplossen?
Voor het samengesteld gezin of onszelf.
Wat zijn de do’s en don’ts?
We gaan ermee aan de slag.
De mouwen opgestroopt.
We zijn er aan gewend of ‘eisen’ dat als we zaadjes in de grond stoppen, dat wat op het zakje staat afgebeeld, ook opkomt.
Zo redeneren we ook als we problemen hebben als stiefmoeder. We analyseren de situatie en zetten de nodige stappen en dan komen er zeker de gewenste oplossingen.
We verwachten resultaten en raken gefrustreerd als die uitblijven.
En in één moeite door kunnen we onszelf er ook nog de schuld van geven.
Helaas, de maakbaarheid bestaat vaak niet.
Aan datgene wat wij als onaangenaam ervaren, gaan vaak vele oorzaken vooraf.
En er zijn veel mensen bij betrokken. Er is vaak niet een situatie met eenvoudig oorzaak en gevolg.
Niet iedereen heeft alles in de hand, integendeel.
Daar staan we dan. Met lege handen? Nee.
Veel dingen overkomen ons, daar valt niet altijd veel aan te doen.
Waar we wel invloed op hebben, is hoe we omgaan met die dingen.
Daar hebben we zeggenschap.
Misschien niet telkens in de buitenwereld, maar wel in onze binnenwereld.
Daar ligt de eerste aanwijzing: richt je op dingen waarop je invloed hebt.
We kunnen er niet voor zorgen dat stiefmoeders gegarandeerd een goede relatie hebben met hun stiefkinderen. Dat hebben we niet in de hand.
Wat we wel in de hand hebben is de goede omstandigheden creëren, waarin een harmonieuze relatie tussen hen kan ontstaan.
Omstandigheden als: ruimte geven in ons huis, goede samenwerking tussen jou en hun vader, hen tijd gunnen met hun vader, interesse hebben in hun leven, respectvol met hen omgaan en gezonde, liefdevolle grenzen stellen.
Kijken welke omstandigheden we kunnen beïnvloeden en waarover we zeggenschap hebben.
Voor fixers (en dat zijn we allemaal op zijn tijd) is dit een lastige boodschap.
De omstandigheden beïnvloeden en dan maar hopen (of vertrouwen) dat het goed komt.
Dit besef en dit accepteren kan behoorlijk onaangenaam zijn.
Maar als je hiermee vertrouwd raakt, kan er ook rust ontstaan, je relativeert.
Je hebt niet alles in de hand, je bent niet overal verantwoordelijk voor.
Je doet de goede dingen goed en de rest is loslaten en vertrouwen.
En wat zijn dan de stappen?
1. Je hebt een lastige situatie, waarvoor je een oplossing wilt
2. Je drukt op de pauzeknop en leunt achterover en reflecteert
3. Op welke omstandigheden heb je invloed? Waar zit je zeggenschap?
4. Creëer de door jou beïnvloedbare omstandigheden die nodig zijn voor het resultaat dat je graag wilt
5. Laat los en wacht af, in het vertrouwen dat je de goede stappen hebt gezet
En dan hebben we ook nog eens de keuze hoe we over situaties en gebeurtenissen oordelen.
Zoals de Griekse filosoof Epictetus en de spiritueel leraar Tolle (levend in verschillende eeuwen) benadrukken, is dat gebeurtenissen zelf neutraal zijn. Wij geven door onze gedachten er betekenis aan. Vaak is dat de oorzaak van lijden of ongenoegen.
Tolle adviseert om onderscheid te maken tussen feiten en onze gedachten (die weer leiden tot gevoelens) erover. Als je door emoties wordt overmand, kun je minder creatief tot een oplossing komen. Feiten onder ogen zien, geeft volgens hem kracht.
Een mooi voorbeeld van een neutrale gebeurtenis en gedachten erover vind ik bijvoorbeeld regen.
Het regent, dat is een feit. De een vindt het vreselijk (bedorven city-trip), de ander is erg blij omdat zijn moestuin zo droog staat. Een gebeurtenis, twee oordelen.
Nee, we hebben zeker niet alles in de hand.
- Wel kiezen we zelf hoe we oordelen over de (neutrale) gebeurtenis
- En hebben we vervolgens zeggenschap hoe we omgaan met wat er is gebeurd. En als er een oplossing nodig is, kunnen we gunstige omstandigheden creëren die deze oplossing mogelijk maken
En dat is het, niet meer en niet minder.
