BLOG door Marga Holsteijn
- Je vraagt je constant af of je het wel goed doet en of je wel een leuke moeder en stiefmoeder bent. Die onzekerheid breekt je op.
- Je ziet er als een berg tegenop als je stiefkinderen komen. Je voelt je een vreemde in je eigen huis en bent stiekem opgelucht als ze weer weggaan. En daar schaam je je dan weer voor.
- Je slooft je uit voor je stiefkinderen, maar die lijken dat niet te merken. Je snakt naar een beetje waardering voor alles wat je voor hen doet. Je bent gekwetst en het maakt je boos.
- Je voelt je schuldig ten opzichte van je eigen kinderen. Die hebben het al moeilijk door de scheiding en moeten jou nu ook nog delen met een man en kinderen waar ze niet om gevraagd hebben. Dat doet je verdriet.
- Je bent doodsbang dat je kinderen zich ongelukkig voelen in het (stief-) gezin en daarom niet meer bij jou willen wonen.
Vervelend én positief
Het vervelende hiervan is dat het stiefleven een behoorlijke uitdaging wordt, waar je doodmoe van kan worden. Maar het positieve is dat het een bron kan zijn om van te leren en te groeien.
Want:
Die onzekerheid, boosheid of machteloosheid heb je misschien niet alleen in deze stiefsituaties. Wellicht herken je ze ook op andere gebieden van je leven: in je gezin van herkomst, bij vrienden of op je werk.
Rode draad
En dat is begrijpelijk, want veel van onze emoties hebben hun oorsprong in onze familiegeschiedenis. Als ze niet herkend en erkend worden, zullen ze zich als een rode draad door je verdere leven weven.
Je komt dan steeds weer in situaties waar deze heftige emoties door getriggerd worden, omdat die situatie je doet denken aan iets waar je lang geleden last van had. En de manier waarop je nú reageert in déze situatie is dezelfde als waar je tóen op reageerde in díe situatie. Wat betekent dat jouw huidige emotie zijn oorsprong heeft in het verleden, in je jeugd, in jouw familiesysteem, en níet in je stiefgezin.
Moeilijk te geloven?
Een paar voorbeelden
Geen tijd en geen bedankje
Als kind moest je vaak voor je jongere broertje zorgen. Niet dat je dat leuk vond, want je broertje vroeg alle aandacht en je moest huiswerk maken of je wilde met je vriendinnetjes spelen. Je ouders vonden dat heel normaal, want jij was nou eenmaal de oudste. Nu, als stiefmoeder, wordt er van jou verwacht (door de kinderen of door je partner) dat je voor je stiefkids zorgt. Je mist de tijd voor jezelf en er staat nauwelijks een bedankje tegenover. Geen wonder dat je af en toe ontploft! Je denkt dat het met je samengestelde gezin te maken heeft, maar in feite herken je het gevoel van vroeger.
Onbewust patroon
Je had een zus, die mooier en leuker was, en ook nog eens beter kon rekenen, dansen, zingen en fietsen. Tenminste, dat dacht je altijd. Je had het gevoel dat je ouders meer van háár hielden dan van jou, en daar heb je altijd last van gehad. Ook nu als stiefmoeder vraag je je steeds af of je stiefkinderen je wel leuk vinden, ben je bang dat je kinderen het fijner hebben bij hun vader en vergelijk je jezelf met de ex-vrouw van je vriend. Die onzekerheid is een gevoel dat je al lang kent, vanuit je kindertijd, en nú, in je stiefgezin, komt het wéér naar boven. Ook al wil je het niet, het is een onbewust patroon dat jou belemmert in je doen en laten.
Inzicht geeft verandering
Het getuigt van moed om naar jouw rol in het contact met je kinderen, stiefkinderen, partner of ex-partner te kijken. Inzicht in waar jouw emotie ontstaan is, inzicht in dat stukje wat van jou is en wat van de ander. Dat geeft duidelijkheid en rust bij jou.
En dat niet alleen. Met een open blik en goede wil kan jij ‘het balletje laten rollen’, waardoor er óók iets kan veranderen in het contact met je kind, je stiefkind, je partner en zelfs je ex. Dan ontstaat er een andere balans in het gezin, wat kan zorgen voor rust, ontspanning en ruimte voor jou en je gezinsleden.
(Individuele) familieopstelling
Een liefdevolle en krachtige manier om de oorzaak van emoties en gedrag te ontdekken is een (individuele) familieopstelling. Vaak al na één sessie is er helderheid over ‘waar het werkelijk over gaat’, namelijk wat de bron is van jouw onzekerheid, machteloosheid, boosheid, schuld- of schaamtegevoel. En als je dat weet én voelt, kun je met een andere blik naar jouw rol als stiefmoeder kijken, en naar de relatie met de mensen om je heen.
