BLOG door Marike Smilde |

Deze stiefmoeder kan er wat van. Ze loopt aan tegen issues in het stiefmoederschap. Eigenlijk loopt ze aan tegen vraagstukken die al langer spelen in haar leven, maar nu met ‘stief’ wel heel actueel worden.En wat ze echt goed kan, is zichzelf de maat nemen; of op zichzelf mopperen als het nieuwe gedrag haar nog niet goed afgaat. Nieuw gedrag vraagt oefenen, fouten maken, en opnieuw proberen. En daarom hebben we ook minimaal twee weken tussen onze gesprekken, zodat er geoefend en gereflecteerd kan worden in het dagelijks leven.

Het speelt eigenlijk veel vaker. Bij wat we doen of ondernemen voorziet onze innerlijke criticus ons graag van commentaar. En dat commentaar is vaak niet mals, niet motiverend en stimulerend, maar hard en veroordelend. En we weten allemaal dat iemand harde feedback geven en veroordelen niet helpt om te leren of om je te troosten als iets is misgegaan. Terwijl liefdevol met jezelf omgaan kan motiveren om het opnieuw te proberen. Of je kan helpen om je niet al te rot te voelen. 

Er zijn drie elementen van zelfcompassie (Kristin Neff):

  • Mindfulness: een gezonde benadering van negatieve emoties. Je erkent de emoties voor wat ze zijn op dit moment. Dat houdt in niet onderdrukken en niet overdrijven. Immers als je lijden negeert, kun je er geen compassie mee hebben. Aan de andere kant als jij je identificeert met negatieve emoties word je erdoor opgeslokt en blijf je hangen in negativiteit. Daarom dus niet onderdrukken en niet overdrijven. Erbij stilstaan, ermee zijn
  • Common humanity: waarin wij mensen gelijk aan elkaar zijn. Je realiseren dat gevoelens van lijden, falen en tekortschieten horen bij de menselijke ervaringen. Je bent gelukkig niet de enige
  • Selfkindness: aardig zijn voor jezelf. Dat is warm, begripvol en bemoedigend reageren als je lijdt, faalt of het gevoel hebt dat je tekortschiet

En dat laatste blijkt lastig. Veel stiefmoeders willen het wel: aardiger zijn tegen zichzelf. Maar hoe doe je dat? Hoe kun je die o-zo-bekende innerlijke stem anders laten klinken? Milder en liefdevoller?

Een handig instrument daarvoor is de perspectiefwissel. Wat als je beste vriendin hetzelfde meemaakt als jij en je wilt haar bemoedigen en steunen? Of je kind als dat leert fietsen of zwemmen? Dan weten we heel goed wat we willen zeggen, dan zijn we mild en motiverend naar de ander.
Als we dat onszelf eens konden geven. Bevriend raken met onszelf. Geef jezelf wat je een dierbare ander zou geven.

Dat vraagt bewustwording en oefenen. Laat ik een voorbeeld geven. Een stiefmoeder wil graag dat haar partner vaker zijn dochter aanspreekt als zij zich niet aan afspraken houdt en stiefmoeder er zo buiten kan blijven.

“Verdorie, doe ik het weer, lekker handig. Waarom houd ik mijn grote mond niet en laat haar vader reageren. Zo is het je eigen schuld. Je drukt die arme man weg. En dit helpt lekker in je relatie met je stiefdochter.”

Herkenbaar?

Merk op! 
Fantastisch als je je bewust wordt van hoe je jezelf toespreekt. Bewustwording is een grote stap. Tijd voor de perspectiefwissel: wat zou ik tegen mijn beste vriendin zeggen als zij in dezelfde situatie zat en zo tegen zichzelf sprak?  “Het is knap dat jij je het bewust bent. Je bent aan het leren. Jezelf zo toespreken is niet nodig, je doet je immers best”. En dan vervolgens datzelfde tegen jezelf zeggen. Daar stokt het regelmatig. Dat blijkt vaak een stap te ver. Veel stiefmoeders/vrouwen zijn het niet gewend zichzelf liefdevol toe te spreken.

Een mooi voorbeeld kwam laatst van een andere stiefmoeder die ik begeleid. Zij voelde zich schuldig over haar gedrag in het verleden naar haar stiefzoon. Ze begon zichzelf al verwijten te maken, tot ze opeens bedacht: “die situatie toen was voor mij ook heel moeilijk”. Dáár is zelfcompassie: het jezelf waard vinden om ondersteund, getroost of gemotiveerd te worden.


www.stiefmanagement.nl

Gerelateerde artikelen