Irma komt vandaag voor de derde keer. Ze is een zachtaardige vrouw met wie ik niet veel in leeftijd scheel. Ik herken veel van haar worstelingen uit de tijd toen ik zelf pas samenwoonde. Ze zoekt naar haar eigen plek in het samengestelde gezin, dat bestaat uit haar man, zijn twee kinderen van twaalf en tien en hun gezamenlijke dochter van bijna twee. Ze vindt het moeilijk dat ze zo duidelijk verschil ervaart in gevoel voor zijn kinderen en hun gezamenlijke kind. Daarnaast voelt Irma zich met regelmaat buitenspel gezet, door de grote invloed die de ex-partner van haar man nog heeft. Ze zijn dan wel getrouwd maar toch voelt ze zich vaak pijnlijk alleen. En dit is voor haar nog maar het topje van de ijsberg. Het is dan ook een bewuste keuze om voorlopig zonder haar man naar de praktijk te komen. Ze wil wat tijd en ruimte voor zichzelf, voor háár gevoelens en emoties, zonder het idee te hebben dat ze die voor zich moet houden, want thuis en in haar omgeving voelt ze zich vaak veroordeeld. 

Confronterend
Voor deze sessie spreek ik met Irma af om haar samengesteld gezin in beeld te brengen met behulp van een tafelopstelling. Ik vraag haar, om voor iedereen die deel uitmaakt van het samengestelde gezin, een poppetje te kiezen. Ze begint heel ijverig en al snel staat de tafel vol. Daarna vertelt ze welk poppetje ze voor ieder gezinslid gekozen heeft. Ik vraag haar om goed naar de verzameling poppetjes te kijken en te kijken of haar iets opvalt. Irma kijkt me vragend aan. Even is het stil en ik zie dat ze zich ineens realiseert wat er is gebeurd. Ze is vergeten een poppetje voor zichzelf te kiezen…dit besef raakt haar diep en ze barst in tranen uit. Het is voor haar heel herkenbaar, ze cijfert zich altijd weg voor iedereen en thuis al helemaal. Gelukkig beseft ze, dat het naast haar verdriet hierover ook een opening biedt om samen te onderzoeken wat ze kan doen om beter voor zichzelf te zorgen en haar plek in te nemen.

Puzzelen
Na een korte pauze vervolgen we de opstelling die nog een aantal verhelderende inzichten geeft. Stap voor stap worden voor Irma dingen steeds duidelijker. Zelf vergelijk ik het leven in een samengesteld gezin vaak met een legpuzzel. Je begint met de randjes en dan ga je stukje voor stukje verder tot het hele beeld zichtbaar wordt. Irma heeft vandaag weer nieuwe stukjes verzameld waar ze de komende weken mee aan de slag kan. Ik blijf achter met een gevoel van dankbaarheid over het cadeau van moed en kwetsbaarheid dat Irma zichzelf vandaag gegeven heeft.


Door Irene Daemen-Snackers (www.sameneengezin.nl)

Gerelateerde artikelen